Wersja na pełny ekran i do ściągniecia

Wprowadzenie w życie duchowe bł. Anieli Salawy – od strony dynamicznej „zewnętrznej”[1].

„Żyję, bo chcesz, umrę kiedy każesz, zbaw mnie, bo możesz” – tak  zwykła mawiać bł. Aniela Salawa. I za pomocą tych słów można by scharakteryzować jej życie duchowe.

Wydawałoby się, iż jest to życie jedno z tysiąca. Człowiek pozornie nie różniący się niczym od innych, od tysiąca innych.
A jednak osoba Anieli, mimo tej pozornej zwykłości, wyrasta ponad przeciętną[2].

Trzeci Zakon Franciszkański

Błogosławionej Anieli Salawa zawsze bardzo bliska była chrystocentryczna duchowość franciszkańska, oraz ukochanie ubóstwa. Decyzję o wstąpieniu w szeregi tego zakonu bł. Aniela podjęła z rozmysłem. Chciała jak św. Franciszek odrzucić półśrodki i całkowicie oddać się Chrystusowi – tu przejawia się jej wielki radykalizm.

Znała tę duchowość doskonale z lektury duchowej. Z czasem ukochała kościół franciszkański, a szczególnie kaplicę Męki Pańskiej. Ten kościół był dla Niej doskonałym miejscem dla pielęgnacji nabożeństw pasyjnych. Znajdowały się w nim m.in. stacje Drogi Krzyżowej, która w tamtych czasach stanowiła raczej rzadkość w kościołach. Do tego kościoła przychodziła także na wystawienie Najświętszego Sakramentu w każdy piątek Wielkiego Postu[3].

W szeregi tercjarskie wstąpiła Błogosławiona mając trzydzieści lat. 15 maja 1912 roku została przyjęta do nowicjatu, a 6 sierpnia 1913 roku przyjmując zakonne imię Teresa złożyła swoją profesję. Przynależność do tego zakonu pomogła jej wypracować własny styl oraz mistycyzm ubóstwa[4].

Wypełniając ślubowaną regułę, uczyła się jednocześnie wypełniać obowiązki chrześcijańskie wypływające z miłości do Boga i bliźniego w duchu pokuty.

Ta „dusza seraficka” należąc do Trzeciego Zakonu św. Franciszka w pełni zrealizowała ślubowane rady ewangeliczne: ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. Na wzór Biedaczyny z Asyżu była zawsze i we wszystkim posłuszna kapłanom. Podążając drogą wytyczoną przez ojca założyciela ukochała w pełni Jezusa Eucharystycznego, jak i nabożeństwa męki Pańskiej[5].

Chciałbym poświęcić jeszcze kilka chwil kwestii fundamentalnej życia duchowego, a mianowicie modlitwie w Jej życiu.

Już na samym początku chciałbym uwrażliwić was moi drodzy na jeden bardzo ważny aspekt doskonale widoczny w całym życiu Błogosławionej; wolność w praktykowaniu/wyrażaniu wiary. Jej życie wydaje się, aż  wykrzykiwać prawdę, że nie jest ważnym to, czy możemy tak we „właściwy” sposób się modlić tzn. długo, w skupieniu itd., ale aby się po prostu modlić.

Wskazówkę jakiej nam udziela Owa wielka Błogosławiona, na którą chciałbym szczególnie zwrócić uwagę to rezygnacja z zasady: „wszystko, albo nic!”. Wskazuje nam, absurd takiego działania. Mówienie, że: „albo będę miał czas na długą, solidną osobistą modlitwę i najlepiej w całkowitym skupieniu, albo nie będę „klepał” przysłowiowego paciorka”[6].

Jak mogliśmy to przed chwilą zobaczyć [na prezentacji], jej życie nie było proste, nie było tam wiele wolnego czasy na modlitwę. Jej plan dnia wyznacza służba. Dlatego nie mając tyle wolnego czasu na modlitwę ile by chciała, modli się nieustannie podczas pracy i swoją pracą.

Uniwersalna prawda, obecna w Jej życiu duchowym na drodze do doskonałości to oddanie Bogu wszystkiego co mam, a nie wszystkiego co mi się wydaje że mam i pójście za Jezusem. Kiedy zagłębiałem się w jej życie to co mnie uderzyło od razu to wykorzystanie czasu – Ona go po prostu nie marnowała.

Można by jeszcze wiele mówić o jej modlitwie, życiu duchowym. Ja tylko jakby chcę zarysować temat.

Błogosławiona Aniela Salawa jest doskonałym przykładem, że niezależnie kim się jest, wielkie rzeczy są w zasięgu naszych rąk!

Po pierwsze trzeba jak Ona jasno zwerbalizować/uświadomić sobie własne powołanie, którym jest świętość. Mając cel dobierać optymalne środki duchowe do jego realizacji i nie zawracać z obranej drogi.

Świętym nie rodzi się, do niej się do chodzi, ale jak pokazuje nam bł. Aniela przez „rzeczy” wydawałoby się najzwyklejsze.

1. Klasyfikacja środków prowadzących do doskonałości w życiu Bł. Anieli Salawy.

2. Życie sakramentalne bł. Anieli Salawy

2. 1. Eucharystia – Msza Święta

2. 2. Sakrament pokuty i pojednania

3. Rady ewangeliczne

3. 1. Posłuszeństwo

3. 2. Ubóstwo

3. 3. Czystość

4. Nabożeństwa

4. 1. Nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu

4. 2. Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa

4. 3. Nabożeństwo do Męki Pańskiej

4. 4. Nabożeństwo do Matki Bożej

5. Lektura duchowa

6. Umartwienia

7. Dopusty Boże

7. 1. Cierpienia

7. 2. Napaści szatańskie

8. Wybór stanu społecznego

9. Stowarzyszenie św. Zyty

10. Trzeci Zakon Franciszkański

Autor: Br. Krzysztof Potempa

Tags: bł. Aniela Salawa, dziennik