Bazylika Św. Antoniego w Padwie – największy kościół w Padwie. Wewnątrz znajduje się grób św. Antoniego Padewskiego (Antoniego z Padwy). Mimo licznych pielgrzymek wiernych z całego świata bazylika ta nie posiada statusu głównego kościoła w mieście. Przez mieszkańców Padwy Bazylika nazywana jest „Il Santo” (wł. święty).
Dzisiejszy zewnętrzny wygląd Bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech rekonstrukcji dokonanych w latach 1238-1310.
Za życia Św. Antoniego w miejscu tym znajdował się kościół Santa Maria Mater Domini, który dzisiaj pełni funkcję kaplicy Madonna Mora we wnętrzu Bazyliki. Obok kościoła w 1229 roku założony został zakon braci prawdopodobnie przez samego Świętego Antoniego.
Po śmierci Św. Antoniego w 1231 r. w Arcelli na północy miasta, gdzie mieścił się Klasztor Sióstr Klarysek, ciało Antoniego, zgodnie z jego wolą, zostało przeniesione i pochowane w Santa Maria Mater Domini.
Pierwsza rozbudowa Bazyliki do formy prostego kościoła franciszkańskiego jedno-nawowego z krótką absydą została rozpoczęta w 1238 roku; z czasem zostały dodane dwie boczne nawy. W końcowym efekcie kościół przeobraził się w podziwianą dziś przez nas konstrukcję.
Wnętrze bazyliki, z uwagi na liczne rozbudowy, jest stosunkowo zróżnicowane. Stylowo Bazylika podzielona jest na dwie części: nawową i absydową, nie tylko przez obecność licznych fresków w transepcie, ale przede wszystkim z uwagi na odmienność typologiczną gotyku. Część nawowa jest przestronna, otoczona galerią, która okrąża również transept. (wikipedia)

Więcej na: http://www.basilicadelsanto.org