Archiwum kategorii ‘Duchowość Franciszkańska’

 

 posłuszeństwo – POSŁUSZEŃSTWO U ŚW. FRANCISZKA –

 

w/g słownika —Posłuszeństwo – w ludzkim zachowaniu, jest to forma społecznego wpływu, w której osoba podporządkowuje się wyraźnym wskazówkom czy poleceniom od osoby obdarzonej władzą czy autorytetem np. w rodzinie, w pracy, w szkole,

 

Posłuszeństwo nie jest cenione we współczesnej kulturze. Na pierwszy plan wśród ludzkich pragnień i dążeń wysuwa się bowiem nieskrępowana wolność, wykluczająca zależność od kogokolwiek, rodząca wręcz samowolę i chęć rządzenia innymi. Tymczasem posłuszeństwo jest jak lina alpinisty nie jest wiązaniem, które krępuje, ogranicza ale wiązaniem, które zapewnia bezpieczeństwo i zapobiega upadkowi. 

 

Człowiek łatwo ulega najstarszej i najgroźniejszej szatańskiej pokusie, której ulegli pierwsi rodzice, gdy usłyszeli słowa szatańskiej pokusy prowadzącej do nieposłuszeństwa: otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło (Rdz 3, 5). Człowiek pragnie sam ‘być jak Bóg’ – niezależnym od nikogo twórcą prawdy i zasad życia. Lekarstwem na tę błędnie rozumianą, wynikającą z nieposłuszeństwa wolność, jest posłuszeństwo Bogu. Nieposłuszeństwo Adama sprowadziło na człowieka grzech. Posłuszeństwo Jezusa Chrystusa przywróciło właściwe relacje człowieka do Boga, do świata, do drugiego człowieka i do własnego „ja”. Poddanie się woli Bożej i posłuszeństwo wobec prawa Bożego jest bowiem warunkiem życia chrześcijańskiego i warunkiem zbawienia.

 

w/g wiary –posłuszeństwo i wolna wola

 

np. „Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi”. –Rdz1,5

  Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Ojcze nasz:

który wszystko stworzyłeś i wszystko przenikasz ; Ojcze nasz, który w mnogości i różnorodności stworzenia nie zapominasz o mnie. Bądź moim Ojcem .

Któryś jest w niebie:

Boże obecny we wszystkim co nas otacza ; nieograniczony i niepojęty; wierzę, że Ty jesteś nie tylko w niebie, ale i we mnie, w moim sercu, myślach i wszystkim co czuję ;

Święć się Imię Twoje:

Bądź uwielbiany, bądź wywyższony, bądź rozgłoszony na całym świecie, w każdym sercu ; niech Imię Twoje króluje wszędzie ;

Przyjdź królestwo Twoje:

W niebie i na ziemi i wokół nas ; w duszach naszych dzięki łasce Twojej ; jako miłość doskonała;

Bądź wola Twoja jak w niebie, tak i na ziemi:

Panie , Ty wiesz , że ja wszystko zrobiłabym inaczej , ale Ty wiesz jak jest dobrze i niech mi się stanie według Twojej woli;

Chleba naszego powszedniego:

Na pamiątkę zrozumienia męki , cierpienia Pana Jezusa Chrystusa, który cierpiał za moje grzechy ;

Daj nam dzisiaj:

Abyśmy nie zajmowali się przeszłością , ani nie troszczyli się o przyszłość , lecz w chwili obecnej trwali przy Tobie Panie ;

I odpuść nam nasze winy:

Przebacz nam i naucz nas przebaczać innym i nie nosić w sobie żadnej urazy ;

Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:

Tym , którzy nas prześladują , źle o nas myślą , wszystkim , którzy nas kiedykolwiek skrzywdzili, tak nam dopomóż Panie Boże i uczyń nas ludźmi wolnymi od przemocy i chęci odwetu;

I nie wódź nas na pokuszenie:

Proszę Cię Boże , abyś uwolnił mnie od natarczywych pokus i pomógł mi w ich zwalczaniu ; pomóż z miłości do Ciebie Boga i z łaską od Ciebie wszelkich pokus unikać ;

Ale nas zbaw ode złego:

Uwolnij nas od złego ducha , od chorób, złych myśli , nienawiści – wczoraj , dziś i jutro ;

Amen:

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Siostra Mirka przedstawiła kolejny temat „Kursu duchowości franciszkańskiej”

  Dzisiaj mamy się zająć postawą św.Franciszka wobec sakramentów. Dominującym Sakramentem w Jego Pismach jest Sakrament Eucharystii a pośrednio, a właściwie z niego wynikający Sakrament Kapłaństwa i Sakrament Pokuty.

W epoce, w której żył św. Franciszek, występowało wiele sprzeczności wokół tajemnicy eucharystycznej. Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Materiały ze spotkania 09.07.2012r. opracowała s. Małgorzata.

Franciszek nie był teologiem i nie studiował naukowych opracowań o Bogu ale oparł sie na najlepszym i najpewniejszym źródle – Ewangelii.

Z Ewangelii Świętego Jana (J 14,6) zaczerpnął słowa, które umieścił w swoich napomnieniach oraz w regule niezatwierdzonej -„Pan Jezus powiedział swym uczniom, Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do inaczej Ojca, jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali to, i zaiste poznalibyście Ojca Mego, a teraz juz Go znacie i zobaczyliście Go.” – (Np 1,1) oraz -„Słowa, które Wam powiedziałem, są Duchem i Życiem. Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Zachowujmy więc słowa, życie i naukę i świetą Ewangelię Tego, kóry zechciał modlić się za nami do Ojca Swego i objawić nam jego imię.” – (1 Reg. XXII 39-42).

Chrystus jest tym wszystkim dla Franciszka. Franciszek tak starał się żyć naśladując Chrystusa że został nazwany „drugim Chrystusem – alter Christi”. Za wzór życia wziął Jezusa, ubogiego i wędrującego. Duchowość Franciszka, to nieustanny dialog z Jezusem, rozważanie jego życia i nauki zawartej w Ewangelii.

Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Człowieka określamy w 3 wymiarach jako:

  1. istota rozumna [myśląca]
  2. istota społeczna[żyjąca we wspólnocie z innymi ludźmi]
  3. istota w stosunku do wszechświata-religijna].

Franciszek należał do tych ludzi, u których otwartość w stronę Boga była bardzo przejrzysta i dlatego nazwany jest on fenomenem wiary i religijnym geniuszem. U Franciszka mistyczne doświadczenie Boga było fundamentem i ośrodkiem życia. Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Od momentu swojej życiowej przemiany z młodzieńca – lekkoducha, w człowieka poświęconego wyłącznie Panu Bogu, czyli od swego nawrócenia, jak tę swoja transformację nazywa św. Franciszek, jego głowę zaprząta tylko Ewangelia. Chce żyć Ewangelią. Franciszek jest świadom, że Pan Jezus sam wprowadził go na taka drogę. Wyznaje to na początku swej Reguły: „Reguła i życie braci mniejszych polega na zachowaniu Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa przez życie w posłuszeństwie, bez własności i czystości”, regule FZŚ rozdział II pkt. 4 „Reguła i życie Franciszkanów świeckich jest następująca: zachowywać Ewangelię Pana Naszego Jezusa Chrystusa, naśladując Św. Franciszka z Asyżu, dla którego Chrystus był natchnieniem i centrum życia w odniesieniu do Boga i ludzi.” W swoim Testamencie pisze: „Mnie, bratu Franciszkowi Pan dał tak rozpocząć życie pokuty: gdy byłem w grzechach, widok trędowatych wydawał mi się bardzo przykry. I Pan sam wprowadził mnie między nich i okazywałem im miłosierdzie. I kiedy odchodziłem od nich, to, co wydawało mi się gorzkie, zmieniło mi się w słodycz duszy i ciała”. W swoim Testamencie pisze: „Gdy Pan dał mi braci, nikt z ludzi mnie nie pouczał, co mam czynić, lecz sam Najwyższy objawił mi, że powinienem żyć według świętej Ewangelii”. Franciszek zachłysnął się miłością do Boga i ludzi, nawet najbardziej poniżonych, cierpiących. Chciał żyć i kochać jak Pan Jezus. Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj