7.05.2012 o. Marian Arndt OFM przybliżył nam kolejny ważny element, który musimy wziąć pod uwagę czytając Pismo Święte – mianowicie fakt, że Biblia jest tekstem natchnionym.

Ojciec Arndt przypomniał soborowe nauczanie Kościoła: „Kościół wierzy i naucza, ze całe Pismo Święte jest święte, gdyż spisane pod natchnieniem Ducha Świętego – Boga mają za autora. Do napisania Pisma Św. Bóg wybrał ludzi, uwzględniając ich własne rozumy, zdolności i tamtejszą kulturę, język, niedoskonałości. To wszystko należy uwzględnić przy czytaniu Pisma Św.”

Na poprzednich spotkaniach zajmowaliśmy się kulturą, językiem ludzi spisujących poszczególne księgi.

Dzisiaj wrócimy do pierwszej części tego zdania – „pod natchnieniem Ducha Świetego”

Czym jest natchnienie Ducha Świętego?

Miejmy na uwadze, iż większość ksiąg najpierw istniała w społeczności, która tym przekazem żyła. Słowa Pisma Św. istniały w tradycji zanim zostało to spisane.

Przykładowe teksty:

2 P 1,17-22

Piotr odwołuje się do wydarzenia na Górze Tabor, gdzie apostołowie usłyszeli Boga mówiącego, że Jezus jest Jego Synem. Autor listu powołuje się na proroków – ogromny autorytet dla Żydów, ma odwagę stwierdzić, że będąc świadkiem przemienienia Chrystusa ma mocniejszą prorocką mowę. Powołuje się dalej na Kościół – mówi, że Lud jest Chrystusem. Z tego powodu, Pismo nie jest do prywatnego wyjaśniania. Fakt przyjścia Słowa Bożego na świat było wolą Bożą i zostało przekazane przez Bożych ludzi.

Kolejny tekst, który warto rozważyć w kontekście natchnionego charakteru Pisma Świetego to: 2 Tm 3, 14 – 17

Na czym polega natchnienie Boże?

W nauce o natchnieniu trzeba uwzględniać historię przekazu, wiary:

1)       Kościół Apostolski w to natchnienie wierzył, karty Pisma Św. to potwierdzają

2)       Dalsze ślady są u Ojców Kościoła (św. Justyn, św. Klemens Rzymski, Orygenes, Jan Chryzostom) – Patrologia, patrystyka. Np. św. Klemens pisząc o ks. Izajasza i o cierpiącym Słudze Jahwe, którego przebodli mówi, że „Duch Święty mówi  o Chrystusie” (nie Izajasz, ale sam Duch)

3)       od IV w. obowiązuje soborowe nauczanie Kościoła o natchnionym charakterze Pisma Świętego

Trzeba uwzględniać kontekst całej Biblii. Warto prześledzić frazę „Słowo Boże”, albo „to mówi Pan Bóg”.

Św. Augustyn, opisując zjawisko natchnienia prze Boga, mówi o wizjach:

• corporalis: zmysłowych, cielesnych
• spiritualis: duchowych
• intelektualis: intelektualnych, rozumowych

Św. Tomasz z Akwiniu opisał biblijne natchnienie jako: nadprzyrodzone Światło Boże, dzięki któremu hagiograf (z gr. święty pisarz) jako świadome narzędzie w ręku Boga przekazuje na piśmie w sposób pewny i wolny od błędu Prawdy Objawione lub poznane w sposób naturalny.

Kanon ksiąg Świętych jest ustalony na podstawie wiary Ludu, nie tylko na podstawie treści, ale także na podstawie uznania słów Jezusa: „cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie.”

Natchnienie ma wpływ:

• na rozum (hagiograf rozumiał co pisze w swoich możliwościach),
• na wolę (on chciał np. Jonasz:)
• na władzę wykonawcze: mówił dalej, robił to, co zrozumiał, pisał

Pewne teksty w Biblii były pisane w różnym czasie, redagowane w czasie. Ostatni redaktor to zebrał, żyjąc we wspólnocie i on też był natchniony (natchnienie terminatywne służące do ostatecznego spisania przekazu).

Rozróżnia się aspekty natchnienia:

• Czynne (charyzmatyczny wpływ Boga na autora)
• Bierne (przyjęcie działania Bożego)

Pojawia się pytanie co jest prawdą wolną od błędów. Nie można uważać Biblii jako podręcznika do fizyki, biologii. W Biblii są zawarte Prawdy Zbawcze. Piszą o tym co Bóg zrobił dla ludzi, a nie o tym jak? Sposób patrzenia (ocena) wydarzeń na ten sam fakt był różny, stąd różne opisy tych samych wydarzeń np. ewangelicznych. Opisy te kształtowały się w różnych Wspólnotach, które założyli trafili Apostołowie. W taki sposób Wspólnota Kościoła miała wpływ na ostateczny zapis księgi.

Wydają Ci się ciekawe notatki z naszych spotkań? Chcesz dowiedzieć się więcej?

Zapraszamy na kolejne spotkanie z Ojcem Marianem 02.07.2012 o 19:15 w salce nad Kaplicą.