Wraz z całym Kościołem w Polsce przeżywamy dziś ustanowione w 2013 roku święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. W niektórych wspólnotach zakonnych i krajach święto to obchodzono od lat. Rozszerzone zostało na cały Kościół katolicki przez Benedykta XVI, pod koniec jego pontyfikatu. Obchody mają podkreślać świętość życia duchowieństwa oraz pobudzać działania zmierzające do zwiększenia liczby powołań do kapłaństwa.

Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana ustanowili biskupi na 360. zebraniu plenarnym Episkopatu Polski w ubiegłym roku. Obchodzone jest w czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego. W 2014 r. wypada 12 czerwca.  Papież Benedykt XVI zaproponował, żeby do kalendarza liturgicznego wprowadzić nowe święto ku czci Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Jest to odpowiedź Ojca Świętego na postulaty zgłaszane przez różne episkopaty, ale przede wszystkim środowiska zakonne dla upamiętnienia Roku Kapłańskiego, który był obchodzony od 19 czerwca 2009 do 11 czerwca 2010 r. Jest to odpowiedź papieża na potrzebę obchodzenia takiego święta. (Do tej pory w Mszale Rzymskim jest tylko Msza wotywna, którą często kapłani sprawują z okazji pierwszego czwartku miesiąca, gdy w sposób szczególny modlimy się o powołania kapłańskie i dziękujemy Chrystusowi za ustanowienie sakramentu Eucharystii i kapłaństwa).

Benedykt XVI wyznaczył dzień na takie święto – czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego, czyli tydzień przed uroczystością najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwaną Bożym Ciałem. Nowością jest propozycja Ojca Świętego, żeby święto to było fakultatywne, dowolne, i by episkopaty same decydowały, czy takie święto jest w danym kraju potrzebne, czy też nie widzą potrzeby wprowadzenia go do kalendarza i chcą pozostać przy dotychczasowej ilości dni chrystologicznych. Warto przypomnieć, że określenia „święto”, świadczy o randze dnia liturgicznego. W kalendarzu liturgicznym najwyższe rangą są uroczystości, zaś dzień, określony jako święto jest niższy rangą i wierni nie są zobowiązani do udziału we Mszy św. Nie byłby to więc dzień wolny i biskupi nie będą się domagać kolejnego dnia wolnego od pracy.

To nowe święto wpisuje się w cykl uroczystości i świąt, szczególnych dni, obchodzonych po zakończeniu cyklu paschalnego. Radość wielkanocna ze Zmartwychwstania Chrystusa i Jego zwycięstwa trwa pięćdziesiąt dni, kończy go uroczysty 50. dzień – Zesłanie Ducha Świętego – który pieczętuje świąteczny okres obchodów liturgicznych. I dopiero po zakończeniu tego okresu w określone dni, mające rangę uroczystości czy święta, powraca się do pewnych tajemnic wiary, które zaistniały w Wydarzeniu Wielkanocnym. Wówczas nie było możliwości świętowania konkretnej tajemnicy, konkretnego aspektu wiary, ponieważ Triduum Paschalne i Wielkanoc zawiera jak w pigułce całą naszą wiarę, to, co jest najważniejsze, więc godzina po godzinie objawiają się kolejne tajemnice, które rozważamy i przeżywamy.

W Wieczerniku w Wielki Czwartek wieczorem świętujemy ustanowienie sakramentu Eucharystii, ale zaraz się zaczyna świętowanie Męki Pańskiej, bo przecież Msza Wielkiego Czwartku zaczyna Triduum Męki Chrystusa. Nie ma czasu na uroczyste obchody ku czci Eucharystii. Dlatego została ustanowiona specjalna uroczystość – Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, by ten sakrament uczcić. W Wielki Piątek Jezus kona na krzyżu, następuje moment przebicia Jego Serca. Nie ma w liturgii wielkopiątkowej miejsca na rozbudowanie wątku uczczenia miłości Boga, objawionej w przebitym Sercu Jezusa – stąd oddzielna uroczystość – Najświętszego Serca Pana Jezusa – także po zakończeniu cyklu uroczystości paschalnych.

I ta propozycja – święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana – wpisuje się w ten ciąg. Jezus w Wieczerniku ustanawia sakrament kapłaństwa. Sam objawia się poprzez całe Misterium Paschalne i to, czego dokonuje – że On jest najwyższym Kapłanem, On składa ofiarę, tak naprawdę jedyną skuteczną – za grzechy świata. W Wielki Czwartek, podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, gdy wspólnota wiernych zgromadzi się w danej parafii, nie bardzo jest miejsce dla uczczenia kapłaństwa Chrystusa, w które wpisane jest kapłaństwo ludzi, przyjmujących sakrament święceń, by przez nich Pan Jezus Swoje kapłaństwo wykonywał. Stąd potrzeba pogłębienia tej tajemnicy i wprowadzenia odrębnego święta.

Wielkanoc przynosi tyle tematów, że one się nie „mieszczą” w tych dniach. Wszystkie te tematy są świętowane, ale szybko następują kolejne tajemnice. Gdyby chciało się później adorować jeden aspekt – uczcić go, dziękować Bogu – zachodzi potrzeba ustanowienia oddzielnego święta w ciągu roku. http://www.niedziela.pl/artykul/3369/Nowe-swieto-w-naszym-Kosciele-Chrystusa

 

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe,słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Wszechmogący w Trójcy Świętej …. za Syna – Kapłana nowego i wiecznego przymierza i za kapłaństwo, które wciąż trwa.

Dziękujemy Panie Jezu Chryste, że w swej miłości wybierasz ludzi, którzy przez święcenia otrzymują udział w Twojej kapłańskiej służbie.

Dziękujemy, że otaczają opieką oni Twój lud karmiąc go słowem i umacniają sakramentami.

Dziękujemy Tobie, Wieczny Kapłanie, że dzięki Twojej łasce poświęcają oni swoje życie dla Ciebie i dla zbawienia braci.

Dziękujemy, że nieustannie składają Tobie i nam świadectwo wiary i miłości.

 

Litania do Chrystusa Kapłana i Żertwy

 Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Jezu, Kapłanie na wieki, zmiłuj się nad nami.
Jezu, nazwany przez Boga Kapłanem na wzór Melchizedeka, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie wielki, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie z ludzi wzięty, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie dla ludzi ustanowiony, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie naszego wyznania, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie większej od Mojżesza czci godzien, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie prawdziwego przybytku, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie dóbr przyszłych, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie święty, niewinny i nieskalany, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie wierny, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie miłosierny, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie dobroczynny, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie pałający gorliwością o Boga i ludzi, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie na wieczność doskonały, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie, który wszedłeś do nieba, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie, siedzący po prawicy Majestatu na wysokości, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie wstawiający się za nami przed obliczem Boga, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie, któryś nam otwarł drogę nową i żywą, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie, któryś umiłował nas i obmył od grzechów Krwią swoją, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Kapłanie, któryś siebie samego wydał jako ofiarę i hostię dla Boga, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro Boga i ludzi, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro święta, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro niepokalana, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro przyjęta przez Boga, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro przejednania, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro uroczysta, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro chwały, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro pokoju, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro przebłagania, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro zbawienia, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro, w której mamy ufność i śmiały przystęp do Boga, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro, która dwoje jednym uczyniła, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro od założenia świata ofiarowana, zmiłuj się nad nami.
Jezu, Ofiaro żywa przez wszystkie wieki, zmiłuj się nad nami.

Bądź nam miłościw, przepuść nam, Jezu.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Jezu.

Od zła wszelkiego, wybaw nas Jezu.
Od nierozważnego wejścia na służbę Kościoła, wybaw nas Jezu.
Od grzechu świętokradztwa, wybaw nas Jezu.
Od ducha niepowściągliwości, wybaw nas Jezu.
Od pogoni za pieniądzem, wybaw nas Jezu.
Od wszelkiej chciwości, wybaw nas Jezu.
Od złego używania majątku kościelnego, wybaw nas Jezu.
Od miłości świata i jego pychy, wybaw nas Jezu.
Od niegodnego sprawowania świętych Tajemnic, wybaw nas Jezu.
Przez odwieczne Kapłaństwo Twoje, wybaw nas Jezu.
Przez święte namaszczenie Boskości, mocą którego Bóg Ojciec uczynił cię Kapłanem, wybaw nas Jezu.
Przez Twego kapłańskiego ducha, wybaw nas Jezu.
Przez Twoje posługiwanie, którym na ziemi wsławiłeś Ojca Twego, wybaw nas Jezu.
Przez krwawą ofiarę z Siebie raz na Krzyżu złożoną, wybaw nas Jezu.
Przez tę samą ofiarę codziennie na ołtarzu odnawianą, wybaw nas Jezu.
Przez Boską władzę, którą jako jedyny i niewidzialny Kapłan wykonujesz przez swoich kapłanów, wybaw nas Jezu.

Abyś wszystkie sługi Kościoła w świętej pobożności zachować raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
Aby ich napełnił duch kapłaństwa Twego, wysłuchaj nas, Panie.
Aby usta kapłanów strzegły wiedzę, wysłuchaj nas, Panie.
Abyś na żniwo swoje robotników nieugiętych posłać raczył, wysłuchaj nas, Panie.
Abyś sługi Twoje w gorejące pochodnie przemienił, wysłuchaj nas, Panie.
Abyś pasterzy według Twego Serca wzbudzić raczył, wysłuchaj nas, Panie.
Aby wszyscy kapłani nienaganni byli i bez skazy wysłuchaj nas, Panie.
Aby wszyscy, którzy zobaczą sługi ołtarzy, Pana uczcili, wysłuchaj nas, Panie.
Aby składali Ci ofiary w sprawiedliwości, wysłuchaj nas, Panie.
Abyś przez nich cześć Najświętszego Sakramentu rozkrzewić raczył, wysłuchaj nas, Panie.
Kapłanie i Ofiaro, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się: Boże, Uświęcicielu i Stróżu Twojego Kościoła, wzbudź w nim przez Ducha Twojego godnych i wiernych szafarzy świętych Tajemnic, aby za ich posługiwaniem i przykładem, przy Twojej pomocy lud chrześcijański kierował się na drogę zbawienia. Boże, Ty nakazałeś modlącym się i poszczącym uczniom oddzielić Pawła i Barnabę do dzieła, do którego ich przeznaczyłeś, bądź teraz z Twoim Kościołem trwającym na modlitwie, i wskaż tych, których do służby Twej wybrałeś. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.