Wpisy oznaczone ‘o. Marian Arndt’

      Dzisiejsze spotkanie poświęcone było podsumowaniu dotychczasowych spotkań, omówieniu Kanonu Pisma świętego i Apokryfów. Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym „DEI VERBUM”  podkreśla to, co dla Pisma świętego i Tradycji jest wspólne: że „stanowią one powierzony Kościołowi jeden święty depozyt słowa Bożego”. Wspólny mają początek w Bogu i ten sam cel. Różnica między nimi polega na tym, że dzięki faktowi natchnienia biblijnego Pismo święte po prostu jest słowem Bożym, a przekazująca je Tradycja tylko je zawiera. W procesie przekazywania słowa Bożego, trwającym od czasów apostolskich po dzień dzisiejszy, można zauważyć następującą różnicę między Apostołami a ich następcami – biskupami: słowo Boże głoszone przez Apostołów stanowi tradycję, a biskupi ją przechowują, rozpowszechniają i wyjaśniają.

Konstytucja „DEI VERBUM” Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Tagi: , , ,

Spotkania formacyjne – czerwiec

   Autor: admin    kategoria: Terminarz spotkań

Z nowym miesiącem – nowy grafik spotkań. Serdecznie zapraszamy. Spotkania odbywają się w poniedziałki o 19:15 w salce nad Kaplicą przy klasztorze oo. Franciszkanów przy al. Kasprowicza 26.
05.06 Katecheza – o. Jozafat Gohly ofm

11.06 – Rozważanie Słowa Bożego z nadchodzącej niedzieli – prowadzi s. Anna S.

18.06 – Msza Święta w Kaplicy o 19:00

25.06Duchowość franciszkańska –  prowadzi s. Ewa

02.07 – Spotkanie z Biblią – wykład poprowadzi franciszkanin biblista o. Marian Arndt

 

Szczególnie mocno zapraszamy na Pielgrzymkę FZŚ do Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary w  Bardzie Śląskim, która odbędzie się 23.06.2012 r. Więcej informacji tutaj.

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Tagi: , , , , ,

2.04.2012
Z ostatniego spotkania:
Przy przepisywaniu tekstów biblijnych ludzie -kopiści popełniali błędy, był poprawiany, nawet wielokrotnie – to powoduje mętlik.
Można dochodzić do właściwego [oryginalnego] tekstu znając zasady form literackich np. zasady poezji greckiej, hebrajskiej.
Przykład. Psalm 2.
Na czym polega poezja hebrajska? Na paralelizmie. Każdy wiersz ma 2 albo 3 stychy. Pierwszy stych od 2 stychu jest synonimem. One są paralelne. Trzeci stych ma zawarte dwa pierwsze stychy w sobie. Oczywiście są również stychy antyteniczne – przeciwstawne.
Z powodu błędów w tłumaczeniu czasem pojawiają się przypisy np. Ps 2,12 – różnie poprawiany

Dzisiaj mówimy o tłumaczeniach. Czytaj dalszą część wpisu »

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Tagi: ,

Zapraszamy szczególnie gorąco na Rekolekcje Wielkopostne dla Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i Sympatyków, które odbędą się 02-04.03.2012r. Temat rekolekcji: „Moje miejsce w Kościele”

Msze z naukami rekolekcyjnymi odbędą się w Kaplicy nad Zakrystią o następujących godzinach:

– piątek (02.03) o 17:00

– sobota (03.03) o 16:00

– niedziela (04.03) o 15:00

W niedzielę po Mszy spotkanie braterskie, na które serdecznie zapraszamy!

 

 

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Tagi: , , ,

Notatki z wykładu o. Marina Arndta ofm, którego gościliśmy na spotkaniu w poniedziałek 02.01.2012.

Sięgając po Biblię tekstu oryginalnego nie ma, mamy do dyspozycji tylko kopie tekstu. Musimy sięgać do jak najstarszych rękopisów, które są najbliższe oryginałowi. Początek Biblii to spisana tradycja ustna, przekazywana krócej lub dłużej przez głoszenie. Pismo to tylko umowne graficzne przedstawienie dźwięków mowy. Ze starożytnych wyróżniamy:

  • hieroglificzne egipskie – rysunki przedstawiajace słowa pisane na papirusie
  • chińskie – jeden znak oznacza pojęcie
  • Mezopotamia (dosłownie Międzyrzecze – położona między Tygrysem i Eufratem) – zmieniały się kultury, kolejne narody były wypierane przez następne. Jedynym, co kolejne kultury przejmowały po poprzednich, było pismo klinowe – następne narody dążyły do upraszczania poprzednich, ale podstawy pisma zostały te same. W dorzeczu najbardziej dostępnym materiałem była glina, na której patyczkiem można było pisać.
  • Pierwszy zapis miał miejsce 4000 lat przed Chrystusem. Sumerowie stosowali mały model gliniany do odgniatania/zapisywania ilości materiałów, np.: beczki, worka. Czytaj dalszą część wpisu »
Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Tagi: ,

Podczas ostatniego spotkania poniedziałkowego rozważaliśmy fragment Ewangelii przypisany na nadchodzącą niedzielę. Oto on:

Ewangelia wg św. Jana

(J 1,6-8.19-28)
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś?, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie! Powiedzieli mu więc: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie? Odpowiedział: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? Jan im tak odpowiedział: Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Podczas naszego rozważania towarzyszył nam o. Marian Arndt ofm – biblista – udzielając cennych wyjasnień i wskazówek. Dużo czasu poświęciliśmy Chrystusowi jako światłości. O. Marian zwrócił uwagę, że światło zawsze było w Biblii  znakiem Teofanii – objawienia chwały Bożej. Mojżesz i lud wybrany prowadzony przez słup ognisty, ognisty rydwan, przemienienie Jezusa na górze Tabor i wielka światłość.

Z drugiej strony brak Chrystusa, brak przyjęcia Boga, symbolizuje ciemność. Kiedy Chrystus umarł na krzyżu mrok ogarnął ziemię, kiedy Judasz wyszedł z wieczernika z postanowieniem zdrady Chrystusa – ewangelista zauważył: „a była noc”.

Światło prowadzi Mędrców do żłóbka, budzi pasterzy na polu. Jest to światłość, która zewsząd oświeca, nie jak światło naturalne, które daje cień. Pasterze stali w centrum nadzwyczajnej światłości. Światło naturalne było zresztą też ważne – skoro było stworzone jako pierwsze (patrz Księga Rodzaju opis Stworzenia Świata). W Mt 4,16 mamy wprost napisane, że „naród żyjący w ciemności ujrzał światło”. Groty, w których Bóg się objawiał były nazywane grotami światła. Ojciec Marian opowiedział nam piękną historię o Narodzeniu Pańskim zaczerpniętą z jednego z Apokryfów, ale… nie przytoczę jej tutaj… Podobnie jak pozostałych licznych tematów poruszanych podczas spotkania.

Jeśli chcesz usłyszeć dużo więcej zapraszam na spotkania poniedziałkowe, a szczególnie 02.01.2012 o 19:15, kiedy to o. Marian będzie miał kolejną katechezę biblijną dla nas.

Udostępnij na:
  • Facebook
  • Śledzik
  • Digg
  • Wykop
  • del.icio.us
  • LinkedIn
  • Google Buzz
  • Google Bookmarks
  • RSS
  • email
  • Drukuj

Tagi: , ,