Ewangeliści nie podają nam nazwy miejsca urodzenia się św. Jana Chrzciciela. Pewną wskazówką geograficzną są jedynie słowa z Ewangelii św. Łukasza „Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta Judy” (Łk 1,39). Tradycja chrześcijańska umiejscawiała dom Zachariasza i Elżbiety w miejscowości Ain Karem. Od chrześcijańskich pielgrzymów pochodzą świadectwa, że w Ain Karem w oddzielnych sanktuariach czczono spotkanie Najświętszej Maryi Panny z Elżbietą oraz narodzenie Jana Chrzciciela.

Wykopaliska archeologiczne potwierdziły przekazy tradycji, w centrum miejscowości Ain Karem, na północnym zboczu odnaleziono sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela, natomiast na południowym zboczu, znacznie wyżej, zidentyfikowano sanktuarium Nawiedzenia.

Tym razem chcemy zaprezentować sanktuarium Nawiedzenia. Pierwotnie składało się z dwóch kościołów, w dolnym, w krypcie czcią otaczano studnię, natomiast górny kościół bardziej okazały zapewne służył do sprawowania liturgii. Sanktuarium w roku 1480 opuszczone przez Ormian popadło w ruinę. W roku 1679 franciszkańska Kustodia Ziemi Świętej weszła w posiadanie terenu i zbudowała otwartą kaplicę z surowych kamieni bez zaprawy, która nie przetrwała długo. Franciszkanie zdecydowali odbudować sanktuarium. Systematyczne badania archeologiczne przeprowadził tu franciszkanin O. Bellarmino Bagatti. Okazało się, że najstarszą częścią jest kaplica mieszcząca studnię, a dokładniej urządzenie zbierające wodę. Widocznie tutaj chrześcijanie pierwszych wieków wspominali spotkanie dwóch kobiet: Matki Jezusa i matki Jana Chrzciciela. Miałoby to wyraźnie biblijną koncepcję, mianowicie – spotkania miały miejsca przy studni. Wystarczy wspomnieć na przykład spotkanie Jezusa z Samarytanką (J 4,4-25) lub spotkanie Jakuba z Rachelą (Rdz 29,2-11).

To przy tej studni czczono spotkanie, które łączy Stary Testament z Nowym Testamentem, spotkanie matek i ich synów, ostatniego proroka zapowiadającego Mesjasza i Tego który jest wypełnieniem wszystkich proroctw. Na dziedzińcu kościoła zadomowił się zwyczaj umieszczania tablic z tekstem „Magnificat” w różnych językach.

Opracował o. Marian B. Arndt ofm