Herb zakonny: to mniej lub bardziej prosty znak rozpoznawczy zakonu czy rodziny zakonnej. W starach zakonach jakim jest zakon franciszkański proces jego formowania trwał bardzo długo. Zawarta w nim symbolika streszcza historię i duchowość zakonu. Podobnie jak inne herby składa się z ujętej w mniej lub bardziej ozdobny kartusz tarczy herbowej z towarzyszącą jej niekiedy dewizą herbową.
Dzisiejszy herb Zakonów Franciszkańskich to umieszczony na niebieskim lub srebrnym tle krzyż z wyłaniającymi się u dołu z obłoków dwoma skrzyżowanymi rękoma: jedną obnażoną Chrystusa, drugą w habicie św. Franciszka. Na otwartej dłoni Chrystusa widoczna jest rana po przebiciu gwoździem. Na dłoni Franciszka podobna rana stygmatów, którymi Bóg w cudowny sposób upodobnił go na górze Alwerni 17 września 1224 r. do Chrystusa. Podobne też ma być powołanie franciszkańskie: pójście z Chrystusem aż do upodobnienia się do Niego we wszystkim a szczególnie w ubóstwie i wyniszczeniu się dla braci. Wskazana przez krzyż droga prowadzi do nieba. Często u dołu herbu jest umieszczona wstęga herbowa z napisem „Deus meus et omnia – Bóg mój i wszystko”. Czytaj dalszą część wpisu »
Krzyż Świętego Damiana. Wyjaśnienie Michael Scanlan TOR
Krzyż św. Damiana, o którym jest mowa w tym miejscu znajduje się obecnie w Bazylice św. Klary w Asyżu. Za czasów św. Franciszka (1182-1226) umieszczony był w kościółku San Damiano tuż za murami miasta. To właśnie dzięki temu krzyżowi Poverello odczytuje swoje powołanie. W procesie nawrócenia Biedaczyny odegrał on istotną rolę, ale jednocześnie przemawia i dzisiaj do każdego, kto naśladuje Chrystusa na wzór św. Franciszka z Asyżu. W tym też krzyżu wielu z nas odnajduje źródło i potwierdzenie swojego powołania. Słowa Chrystusa: „Idź i odbuduj mój dom, który jak widzisz popada w ruinę”, wydają się być wciąż aktualne dla tych wszystkich, którzy rozpoczynają swoje życie wraz z św. Franciszkiem – wielkim miłośnikiem Chrystusa ukrzyżowanego. Fakt wzrastającego zainteresowania, a przede wszystkim kultu dla krzyża św. Damiana, świadczy wyraźnie o tym, iż wizerunek Chrystusa ukrzyżowanego nadal do nas przemawia. Przykładem jego aktualności wśród ludzi poszukujących Pokoju i Dobra są wizerunki krzyża św. Damiana w naszych domach czy kaplicach oraz znana wśród młodzieży franciszkańskiej piosenka pt. „Krzyż w San Damiano”. Wobec rosnącej czci krzyża św. Damiana chcę przybliżyć jego treść, gdyż jak do tej pory nie doczekał się on szerszego opracowania w języku polskim. Uzupełnienia, które wykorzystałem przy tłumaczeniu zaczerpnąłem z poniższych pozycji: Marc Picard, The Icon of the Christ of San Damiano; Lothar Hardick, Das Kreuzbild der fraziskanischen Berufung; Ignazio Omaechevarria, „Croce” – Dizionario Fancescano. Krzyż ten jest jednocześnie ikoną. Oznacza to, że nie można traktować jej jak zwykłego obrazu czy innego dzieła sztuki. Zanim twórca ikony ją namalował, najpierw przemodlił treść tego, co nam przekazuje. Wynika z tego jakby podobna powinność dla odbiorcy. By umieć właściwie odczytać ikonę, trzeba ją wpierw długo kontemplować. Stąd zanim przejdziesz do poznawania szczegółów tej ikony proponuję Ci, abyś skorzystał ze słów „Modlitwy św. Franciszka przed krzyżem w San Damiano”.
