800 lat Stygmatyzacji św. Franciszka z Asyżu (1224 – 2024)
Krzyż San Damiano
Archiwum kategorii ‘Materiały ze spotkań’
Po niepowodzeniu we własnej ojczyźnie, kiedy Jezus został odrzucony przez swoich ziomków, których zaślepiła zazdrość, tak że nie byli w stanie otworzyć się z wiarą na Niego, Jezus kontynuował nauczanie obchodząc okoliczne wsie (Mk 6, 6b). Stwierdził również, że nadszedł czas, aby i Dwunastu rozpoczęło szerzenie przepowiadania i dokonywanie znaków królestwa (wypędzanie demonów, uzdrawianie chorych).
Lectio divina XV niedziela zwykła „B”
Wyjść do ludzi.
Celem ich misji miało być pełne ukonstytuowanie się ścisłego grona uczniów, których Jezus powołał wcześniej wybierając spośród wielu „Dwunastu” (Mk 3, 13-19) oraz przygotowanie drogi przed Panem, dla Jego późniejszej działalności.
Kontekst naszej perykopy wskazywałby, że należy ją odczytywać w świetle początku działalności publicznej Jezusa i Jego pierwszego wystąpienia, które miało miejsce wg Marka w czasie, gdy Herod uwięził Jana Chrzciciela (Mk 1, 14-15). Wówczas Jezus rozpoczął głosić Ewangelię Bożą. Kontekst następujący perykopy o rozesłaniu Dwunastu ponownie nawiązuje do owej historii z Janem Chrzcicielem, którego ostatecznie Herod nakazał stracić i potem na wieść o działalności Jezusa utożsamiał Go z Janem myśląc, że to zmartwychwstały Jan dokonuje cudów. Początki misji Jezusa i pierwsze posłanie Dwunastu wykazują wiele cech wspólnych.
Lectio Czytaj dalszą część wpisu »
Franciszek a Eucharystia
W epoce, w której żył nasz Święty, nastąpiło wiele sprzeczności wokół tajemnicy eucharystycznej. Celebracja Eucharystii znajdowała się wówczas w głębokim upadku , podobnie jak religijne uświadomienie wiernych, a często i duchownych. Nierzadko to uświadomienie równało się całkowitej ignorancji, która sprzyjała przesądom, dewocji, poszukiwaniu nadzwyczajnych zdarzeń i przeżyć religijnych. Pragnienie cudów przyczyniało się do kultu relikwii oraz wzrostu popularności miejsc świętych a nie Mszy św. Czytaj dalszą część wpisu »
KKK– pycha-pierwszy z siedmiu grzechów głównych-rodzi inne grzechy i wady człowieka
.
Św.Augustyn-pycha- „miłość do samego siebie aż do pogardy Boga”
.
przysłowie-„pycha nie umie prosić ani dziękować”
.
1.Żródła pychy.
Młodzieńcze doświadczenie Franciszka pozwala zrozumieć jak postrzegał pychę, którą nazwał trwaniem w grzechu.
Manifestuje się ona poprzez próżność w sposobie bycia ponad wszystkimi oraz dominowanie dzięki mocy pieniądza. Czytaj dalszą część wpisu »
POKORA, upokorzenie wg Leksykonu Duchowości Franciszkańskiej
Na początku swojego nawrócenia Franciszek modlił się przed Ukrzyżowanym w San Damiano: „Najwyższy, chwalebny Boże, rozjaśnij ciemności mego serca. Daj mi głęboką pokorę”. Pokora Franciszka, jako wyraz uproszonej łaski, była okryta głęboką tajemnicą. Charakteryzowała się wzniosłością, głębią i przejrzystością w postawie wewnętrznej i zewnętrznej Świętego.
Na pokorze opiera się Zycie Zakonu Braci Mniejszych. Franciszek zbudował zakon na „najwyższej pokorze”. Tę ewangeliczną drogę objawia Biedaczynie Bóg: „Bracia moi! Bracia moi Bóg powołał mnie na drogę prostoty i pokory i naprawdę tę drogę ukazał mi dla mnie i wszystkich, którzy zechcą mi uwierzyć i mnie naśladować”. Dlatego Franciszek nie chciał słyszeć o żadnym innym ideale i sposobie życia różnym od tego, jaki mu Pan z miłosierdziem objawił i na który pozwolił. Przyjmował ten ideał jako dar, którego zamierzał bronić i za wszelką cenę zachowywać go, łącząc z formą ewangelicznego życia w ubóstwie. Pokora rzeczywiście pomaga w byciu doskonale ubogim i w języku franciszkańskim jest ściśle złączona z cnotą ubóstwa: „Pani święta Ubóstwo, Pan niech cię strzeże z twą siostrą, świętą pokorą”. Czytaj dalszą część wpisu »
PYTANIA POMOCNICZE:
1.Miłość Chrystusa
Czy wierzę w bezgraniczną miłość Chrystusa do mnie?
Czy odczułem ją kiedyś w sposób „namacalny”
Kiedy ostatnio wyznałem Bogu miłość?
2.Radość Chrystusa
Czy odczuwam wewnętrzną radość płynącą ze świadomości bycia umiłowanym przez Jezusa?
Czy codzienne troski, smutki i wydarzenia przesłaniają mi prawdziwą radość?
Czy potrafię przekazać bliźnim swoją radość i mówić o niej głośno?
3. Przyjaźń Chrystusa
Czy mam świadomość wybrania przez Jezusa?
W jakim stopniu pozwoliłem się już Jemu pochwycić?
Czym jest dla mnie przyjaźń?
Jakie cechy przyjaźni cenię sobie najbardziej?
Co jestem w stanie dać przyjaciołom?Czy jest to coś zewnętrznego, czy też część siebie samego, serca, miłości, życia?
Czego mogę nauczyć się o przyjaźni od Jezusa?
Wytrwajcie w miłości mojej! – J 15, 9-17
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.
komentarz Czytaj dalszą część wpisu »